Weekend w Poznaniu

Do Poznania pojechaliśmy można powiedzieć "biznesowo" :P
Zostałam zaproszona na gościnny występ na warsztatach dla nauczycieli, gdzie przez pół godziny prowadziłam tańce animacyjne. A skoro już jedziemy tyle kilometrów po raz pierwszy to Poznania, to warto wykorzystać cały weekend.
Na warsztatach miałam się stawić w okolicach południa. W drogę wyruszyliśmy rano, więc jeszcze przed warsztatami wstąpiliśmy do jednego z dwóch miejsc, dla których chciałam odwiedzić Poznań.

Kościół Matki Boskiej Bolesnej skrywa w sobie jedną z najwierniejszych kopii Piety Michała Anioła. Kiedy w 1972 roku w Watykanie, szaleniec zniszczył młotkiem Pietę, uszkodził jej ramię i nos. Wówczas na całym świecie poszukiwano najdoskonalszej kopii, znaleziono ją właśnie w Poznaniu. Poznańska Pieta została wykonana we Włoszech z marmuru diamentowego ponad 100 lat temu.
Od kiedy po raz pierwszy byłam w Rzymie, czyli od 2014 roku, marzyłam o zobaczeniu tej najwierniejszej kopii. I wreszcie po 5 latach jest! Patrzyłam jak urzeczona. Młoda twarz Matki Boskiej, która ma symbolizować, że jest ona Córką swego Syna. Michał Anioł obdarował ją potężną posturą, gdyby wstała mierzyłaby ponad 2 metry, a wszystko aby zachować miłą dla oka kompozycję. Spojrzałam na miejsce, gdzie w złości Michał Anioł podpisał swoje dzieło, jako jedyne. Potem już nigdy więcej tego nie zrobił. Nigdy nie uważałam siebie za znawcę sztuki, ale uwielbiam patrzeć w tę łagodną, piękną twarz.

Pora się zbierać. Po warsztatach było już ciemno. Paweł tego dnia miał w planach bieganie, więc wybrał się to największego parku Poznania – Cytadeli. Mnie trochę przerażał w ciemnościach, więc pobiegłam w stronę starówki. Dekoracje świąteczne dopiero w przygotowaniu, na pewno będzie pięknie.
Tak wymagający dzień, zasłużył na dobrą pizzę na kolację :D

Poranek znów zaczynamy od biegania, tym razem Paweł ma w treningu marszobieg, czyli możemy biegać razem :D :D :D
Park Cytadela jest przepięknym parkiem. Niektóre obszary przypominają las, jest również ogromna łąka, wąwozy, zarośnięte obiekty forteczne a wszystko w barwach późnej jesieni. Park zajmuje powierzchnię ponad 100 ha, jest pokryty siecią utwardzonych dróżek oraz wydeptanych ścieżek. Przez lata stanęło tutaj również mnóstwo pomników i rzeźb plenerowych, z czego najbardziej przyciąga wzrok instalacji Nierozpoznani, czyli 112 figur bez głów, kroczących w różnych kierunkach.
Paweł biega, ponieważ przygotowuje się do Runmageddonu po Saharze. Ja biegam: turystycznie. W sensie, że biegam, kiedy mogę podziwiać okolicę. A tutaj było co podziwiać!

Po śniadaniu wyruszyliśmy na zwiedzania Poznania. Nasz spacer zaczęliśmy od Starówki i słynnych poznańskich koziołków. Skąd koziołki w Poznaniu? Musimy cofnąć się w czasie do 1551 r, kiedy to rozbudowywano ratusz. Wówczas z okazji obecności wojewody, urządzano ucztę, na której na stole miały się znaleźć koziołki. Jednak dwa, białe koziołki uciekły kucharzowi i wbiegły na ratuszową wieżę, gdzie ukazały się zebranym nad zegarem i beztrosko podły się rogami. Rozbawiło to wojewodę. Koziołkom darowano życie, a mistrzowi Bartłomiejowi nakazano dorobić białe koziołki do mechanizmu zegara.
Mija blisko 500 lat, stoimy o 12:00 pod poznańskim ratuszem i z ciekawością zadzieramy głowy. Wreszcie ukazują się urocze figurki a wśród zebranych przebiega szmer zachwytu, co jest o tyle ciekawe, że większość to dorośli. :)

Dotarliśmy również nad Jezioro Maltańskie, podziwialiśmy kolorowy Mural 3D, o nazwie: „Opowieść śródecka z trębaczem na dachu i kotem w tle”.

Bardzo się cieszę, że wreszcie udało nam się dotrzeć do Poznania. Trafiliśmy tam w okresie, gdy jesień traciła już swoje kolory, a radosny klimat świąt jeszcze nie nadszedł. Mimo to, Poznań trafia na listę naszych ulubionych miast.

Zdjęcia (9)

Komentarze (3)