Zobaczyć śnieg na Śnieżce

Na majówkę w Karpaczu namówili nas mój brat ze swoją dziewczyną. Najpierw trochę kręciliśmy nosem, bo przecież tam nic nie ma. Ale w końcu się zgodziliśmy, bo oferta na jednym z portali zakupów grupowych okazała się niezwykle korzystna.
Na miejscu okazało się, że Karpacz jest cudny i każdy dzień mieliśmy zapełniony. Tyle rzeczy chcieliśmy zobaczyć.

Oczywiście priorytetem było wejście na Śnieżkę. Wydrukowaliśmy sobie mapkę z poszczególnymi przystankami i ochoczo ruszyliśmy na górę. Niestety spotkana po drodze turystka, dla której wspinanie się po górach to hobby szybko podcięła nam skrzydła. Spojrzała na nasz nieprofesjonalny ubiór i wydała werdykt: "Nie wejdziecie." Zaproponowała, żebyśmy próbowali wchodzić etapami, dziś do polany, jutro do pierwszego schroniska. Pomyślałam sobie, że przecież to, kurcze, nie Everest, że muszę się aklimatyzować. Ale w sumie kobieta doświadczona, pewnie wie co mówi. I ruszyliśmy z założeniem, że sprawdzimy po drodze jak nam się będzie szło, ale chyba wszyscy zwątpiliśmy w osiągniecie szczytu. Było ciężko, ale doszliśmy. Widoki piękne, słońce, śnieg, góry, wszystko to zapierało dech w piersiach. Dużo gorzej się schodziło, śniegi zaczęły topnieć, ciągle szliśmy po kałużach, buty zupełnie przemokły. Ale było super. Byliśmy bardzo z siebie dumni :)

Innego dnia odwiedziliśmy Western City, do którego z Karpacza można dojść pieszo. Super zorganizowane miejsce, choć pewnie dzieciaki mają tu największą frajdę, ale my też się dobrze bawiliśmy.

Koniecznie trzeba odwiedzić Kościółek Wang i Dziki Wodospad. My w wolnej chwili przejechaliśmy się kolejką i poszliśmy na skocznię.

Nigdy jakoś szczególnie nie byliśmy zafascynowani wdrapywaniem się na szczyty. Ale poczucie, że po tak trudnej wędrówce stoi się na szczycie jest tak cudowne, że myślę, że jeszcze spróbujemy wejść na inne góry, tym razem w lepszym obuwiu ;)

Zdjęcia (6)

Komentarze (2)